Ronald Bär werd op 29 juli 1928 in Manado, in het toenmalige Nederlands Indië, geboren. Bij zijn intreden in 1955 in de Franssprekende benedictijner abdij van Chevetogne werd hem de kloosternaam Philippe toegewezen. Door zijn studie kreeg hij een grote belangstelling voor de liturgie. In de abdij kon hij als cantor de vreugde smaken van het zingen van de psalmen in het getijdengebed en daarin ook een innerlijke rust vinden. De harp van David in zijn bisschoppelijk wapen verwijst naar de psalmen, toegeschreven aan David. De katholieke liturgie had hij, gedoopt in de Nederlandse Hervormde Kerk, leren kennen tijdens zijn studie aan het seminarium van de Oud-Katholieke Kerk waarin hij was opgenomen door het sacrament van het vormsel. Enkele jaren later werd hij gevormd door kardinaal Alfrink en in de Rooms-Katholieke Kerk opgenomen. 

De Latijnse liturgie met de gregoriaanse zang was hem dierbaar. Het was dan ook voor hem bijna vanzelfsprekend dat hij lid werd van de Vereniging voor Latijnse liturgie en als bestuurslid ervoor zorgde dat de Latijnse liturgie binnen de vereniging steeds gevierd werd volgens de Novus Ordo.

Het was eveneens niet verwonderlijk dat hij als hoofdlegeraalmoezenier dr. Piet Vriens ofm.cap. na diens benoeming tot secretaris-generaal van de Nederlandse kerkprovincie opvolgde als lid van de Nationale Raad voor Liturgie namens het Militair Ordinariaat. Hij werd vicevoorzitter, al had hij graag direct voorzitter willen worde. Dat werd hij ook in 1974 als opvolger van vicaris Cees Braun m.s.c. na diens aanstelling tot hoofd van het Omroeppastoraat bij de KRO. Reeds als vicevoorzitter onderhield hij de contacten met de Congregatie voor de Eredienst, waarvan hij in 1975 consultor werd. Door zijn wijding tot bisschop op 20 maart 1982 als hulpbisschop van Rotterdam werd hij de eerste bisschop- voorzitter van de nationale liturgische commissie in Nederland, zoals Rome altijd had gewild (Mgr. J. Bluyssen fungeerde als bisschop-referent voor de liturgie als een trait-d’union tussen de bisschoppenconferentie en de nationale liturgische commissie.)  

Toen de Nationale Raad voor Liturgie,  op aandringen vanuit Rome, prioriteit gaf aan het vertalen van de ritualen wist hij dit werk te bespoedigen door de afspraak te maken dat de vicaris voor liturgie van het bisdom Roermond, Lambert Meertens, die christelijk Latijn had gestudeerd aan de Katholieke Universiteit van Nijmegen, het ontwerp van de vertalingen te laten bespreken met ondergetekende als secretaris van de NRL. Zo werd voorkomen dat er vanuit Rome vele opmerkingen werden gemaakt op de ingezonden vertalingen. De vertalingen werden zo ook binnen de bisschoppenconferentie gemakkelijk aanvaard. Het was voor hem een vreugdevolle dag toen hij op 19 februari 1979 in Slot Zeist het Altaarmissaal (in de Bazuin aangeduid als een ‘Boek voor bangeriken’) kon aanbieden aan Jo kardinaal Willebrands. Daarmee werd voorkomen dat de door de benedictijnen van Vaals verzorgde vertaling werd voorgeschreven voor de Nederlandse Kerkprovincie. 

Typerend voor zijn werkwijze was te voorkomen dat mogelijke obstakels tot problemen zouden leiden. Zo vroeg hij als lid van de Gemengde Commissie voor de vertaling van Liturgia Horarum in Rome aan een benedictijnse medebroeder, die werkzaam was bij het tot stand komen van de Neo-Vulgaat, om de door de Gemengde Commissie voor Gebeden voor elke dag gekozen psalmvertaling van Ad. W. Bronkhorst o.p., na te lopen, hetgeen resulteerde in een overzicht met verbeteringen.

Tot aan het eind van zijn leven bleef hij belangstellend de liturgische ontwikkelingen in Nederland volgen, ook na zijn terugtreden als bisschop van Rotterdam. Zo was hij in de Kloosterkerk in Den Haag aanwezig bij de viering van het honderdjarig bestaan van de Liturgische Kring.

Ronald Philippe Bär overleed in Teteringen op 8 maart 2025. Zijn uitvaart was op 17 maart 2025 in de kathedraal van Rotterdam. Moge hij binnengaan in de eeuwige rust en daar deelnemen aan het zingen van Gods lof.

Evert de Jong, oud-secretaris Nationale Raad voor Liturgie